[źródło zdjęcia: flickr]
W ostatnim wpisie przybliżyliśmy kwestie dotyczące regulaminu organizacyjnego w praktyce zawodów medycznych. Dziś kwestia od której należy rozpocząć swoją przygodę z samodzielnym wykonywaniem tego typu zawodów: formę wykonywanej działalności leczniczej.
W obecnym stanie prawnym, tj. na podstawie ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności lecznicznej, można wykonywać działalność leczniczą w dwóch formach:
- jako praktyka zawodowa
- jako podmiot leczniczy.
Praktyka zawodowa może przybrać formę:
- indywidualnej praktyki lekarskiej;
- indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej (w dziedzinie określonej posiadaną specjalizacją);
- indywidualnej praktyki lekarskiej wyłącznie w miejscu wezwania (wizyty domowe w miejscu przebywania pacjenta);
- indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej wyłącznie w miejscu wezwania
- indywidualnej praktyki lekarskiej wyłącznie w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego (umowy kontraktowe, cywilnoprawne z podmiotami leczniczymi);
- indywidualnej specjalistyczną praktyki lekarskiej wyłącznie w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego (umowy kontraktowe, cywilnoprawne z podmiotami leczniczymi obejmujące świadczenia w dziedzinie określonej posiadaną specjalizacją);
- grupową praktyki lekarskiej (praktyka stacjonarna w gabinecie, w formie spółki cywilnej, spółki jawnej albo spółki partnerskiej).
Lekarz lub lekarz dentysta zamierzający udzielać świadczeń zdrowotnych w ramach praktyki lekarskiej musi posiadający prawo wykonywania zawodu odpowiednio lekarza lub lekarza dentysty.
Indywidualna praktyka zawodowa jest odpowiednią formą dla osób niezamierzających współpracować z innymi osobami wykonującymi zawody medyczne. Grupowa praktyka zawodowa umożliwia ją jednak na zasadach równego partnerstwa. Generalnie forma ta uniemożliwia współpracę z inną osobą wykonującą zawód medyczny poprzez zatrudnienie jej lub nawiązanie umowy cywilnoprawnej poza spółką. W praktyce zawodowej zawsze osoba prowadząca praktykę musi osobiście udzielać świadczeń leczniczych.
Oznacza to, że każda osoba prowadząca indywidualną praktykę zawodową musi mieć osobny wpis do rejestru, osobną kasę fiskalną, odrębnie prowadzić dokumentację medyczną, czy prowadzić odrębną gospodarkę odpadami (w tym medycznymi) oraz zawrzeć odrębny kontrakt z NFZ.
Współpracę z innymi osobami wykonującymi zawody medyczne umożliwia forma podmiotu leczniczego. Jest to jednak forma bardziej sformalizowana. Jak pisaliśmy wcześniej, podmiot leczniczy musi spełnić więcej wymagać dotyczących regulaminu organizacyjnego. Ponadto podlega częstszym kontrolom niż praktyka zawodowa, musi wykupić ubezpieczenie OC na wyższą kwotę, ponadto podlega kontroli nie tylko ze strony izby lekarskiej, ale i wojewody.
Obie formy podlegają rejestracji w Rejestrze Podmiotów Wykonujących Działalność Leczniczą (RPWDL), który jest jest jawnym, elektronicznym rejestrem prowadzonym przez określony organ rejestrowy. W przypadku podmiotów leczniczych organem tym jest wojewoda właściwy ze względu na siedzibę albo miejsce zamieszkania podmiotu.
Opłata od wniosku o wpis indywidualnej lub indywidualnej specjalistycznej oraz grupowej praktyki lekarskiej do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą wynosi 104 zł. Natomiast opłata od wniosku o wpis do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą to kwota 517 zł.
Praktyka zawodowa jest zatem odpowiednią formą gdy chcemy udzielać świadczeń samodzielnie lub w grupie znanych nam osób, z którymi chcemy współpracować na partnerskich zasadach. Jeśli jednak sami nie jesteśmy osobami wykonującymi zawód medyczny lub chcemy takie osoby zatrudniać w oparciu o umowę o pracę lub kontrakt, lepszą formą jest podmiot leczniczy. Zawsze przed podjęciem tej decyzji należy zastanowić się nad formą działalności, mieć przygotowaną dokumentację praktyki lub podmiotu leczniczego. Następnie należy przejść procedurę rejestracyjną a następnie być przygotowanym na kontrole ze strony organu nadzoru.
W razie pytań lub potrzeby uzyskania pomocy prawnej w omówionym zakresie, zachęcamy do kontaktu.
Najnowsze komentarze